Τα νέα ξεκινήματα έχουν πάντα ένα ερέθισμα, σωστά; Όχι, δεν υπάρχει κάποιος "σοφός" που μας χάρισε το προηγούμενο απόφθεγμα, είναι απλά μια λογική σκέψη ενός -ίσως- λειτουργικού μυαλού.
Το δικό μου ερέθισμα μπορεί να ήταν τα όσα συμβαίνουν στην μικρομέγαλη καθημερινότητά μας (ειδικά αυτή την περίοδο), αλλά καιρό τώρα σκεφτόμουν τον τίτλο της πρώτης συγγραφικής (sic) μαρτυρίας μου στον κυβερνοχώρο (doublesic). Τίτλος λοιπόν και ερέθισμα αυτού του ξεκινήματος είναι το: "Όχι μεγάλε ΔΕΝ είναι όλα καλά". Θα μου πεις, ρε φίλε πενικιλίνη ανακάλυψες εσύ τώρα δηλαδή, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ; Ποιός είναι; Εμ, ξεκινάω:
α) Οι πλούσιοι. Τα λεφτά ΔΕΝ αγοράζουν τα πάντα, αγοράζουν όμως αρκετά για να σε βοηθούν να περνάς ΚΑΛΑ.
β) Αυτοί που απολαμβάνουν κάθε ώρα και στιγμή σαν είναι η τελευταία. Στις 2:15 έχω sky diving, following by κολύμπι δίπλα σε καρχαρίες, following by safari με τα λιοντάρια και πάει λέγοντας...
γ) Όσοι έχουν ανταπόκριση στα συναισθήματά τους. Οι κλασσικοί "γίνεταισεισμόςεγωχέστηκαέχωτομωρόμουαγκαλιάαχζουζούνιμουπόσοσεθέλω". Οκ, έχουν ένα point.
δ) Αυτοί που ζουν μια ενάρετη και συνετή ζωή κοντά στον Θεό. No comments, οι άνθρωποι την βρίσκουν έτσι, τι ζόρι τραβάς;
ε) Οι πολιτικοί.... Ειδική κατηγορία. Μην αντιληφθώ γελάκια... Φίλε, να ξέρεις οι τύποι δεν περνάνε καλά επειδή κλέψανε, φάγανε, κλέψανε, φάγανε, εκμεταλευτήκαν, κλέψανε και πάει λέγοντας. Αλλά επειδή ΚΑΝΕΙΣ (στην Ελλάδα, περισσότεροι έξω) τους δεν ένιωσε ποτέ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απειλή για αυτά που έκανε. Φτάνει, δεν αναλύω περαιτέρω..
ζ) Εδώ προσθέτεις ότι θέλεις εσύ.
Τώρα είναι το σημείο που σου βγαίνει η διαφωνία σου με αυτά που γράφω, με θεωρείς ισοπεδωτικό, μηδενιστή, ακόμα και τσικιρικιντζή (που λέει και μια ψυχή). Σου λέω λοιπόν ότι ναι, το ξέρω, έχεις δίκιο. Δεν μπορείς να ορίσεις το εάν, το εφόσον και το κατά πόσον είναι ο άλλος καλά λόγω ιδιότητας, επαγγέλματος, ακόμα και κάλο εγκεφάλου. Η ζωή είναι τόσο γαμημένη (είμαι αθυρόστομος, sorry) εξάλλου που ότι χαρά σου δίνει σε λεπτά στα παίρνει σε λύπες με... τα χρόνια. That's life, I know...
Εδώ λοιπόν μπαίνει ο κλασσικός σοφικιστής (απο ταρίφας μέχρι καθηγητής στο ΠΑΠΕΙ) και μας λέει, "για αυτό λέω ρε φίλε να χεις την υγειά σου και όλα γίνονται". Μαζί σου ρε άνθρωπε, αλλά λύσε μου την εξής απορία σε παρακαλώ... Παίζει δηλαδή να ζήσω μέχρι τα 100, να μην πάθω ποτέ τίποτα και ενώ με γαμάνε συνεχώς τρεις ρινόκεροι ταυτόχρονα, εγώ να λεώ "εεεε εντάξει μώρε, την υγειά μας έχουμε ΟΛΑ ΚΑΛΑ; Ε, όχι ρε μεγάλε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
Υ.Γ: Σχόλια, παρατηρήσεις και απόψεις επιτρέπονται και παροτρύνονται. Απλά μην περιμένεις να σου αρέσει στα σίγουρα αυτό που θα σου απαντήσω. Μπορεί και να διαφωνούμε ξέρεις...
Υ.Γ2: Συγχωρήστε μου λάθη ορθογραφικά και γραμματικά. Πέραν του ότι γράφω γρήγορα, ποτέ δεν ξανά-διαβάζω τι έγραψα.
Το δικό μου ερέθισμα μπορεί να ήταν τα όσα συμβαίνουν στην μικρομέγαλη καθημερινότητά μας (ειδικά αυτή την περίοδο), αλλά καιρό τώρα σκεφτόμουν τον τίτλο της πρώτης συγγραφικής (sic) μαρτυρίας μου στον κυβερνοχώρο (doublesic). Τίτλος λοιπόν και ερέθισμα αυτού του ξεκινήματος είναι το: "Όχι μεγάλε ΔΕΝ είναι όλα καλά". Θα μου πεις, ρε φίλε πενικιλίνη ανακάλυψες εσύ τώρα δηλαδή, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ; Ποιός είναι; Εμ, ξεκινάω:
α) Οι πλούσιοι. Τα λεφτά ΔΕΝ αγοράζουν τα πάντα, αγοράζουν όμως αρκετά για να σε βοηθούν να περνάς ΚΑΛΑ.
β) Αυτοί που απολαμβάνουν κάθε ώρα και στιγμή σαν είναι η τελευταία. Στις 2:15 έχω sky diving, following by κολύμπι δίπλα σε καρχαρίες, following by safari με τα λιοντάρια και πάει λέγοντας...
γ) Όσοι έχουν ανταπόκριση στα συναισθήματά τους. Οι κλασσικοί "γίνεταισεισμόςεγωχέστηκαέχωτομωρόμουαγκαλιάαχζουζούνιμουπόσοσεθέλω". Οκ, έχουν ένα point.
δ) Αυτοί που ζουν μια ενάρετη και συνετή ζωή κοντά στον Θεό. No comments, οι άνθρωποι την βρίσκουν έτσι, τι ζόρι τραβάς;
ε) Οι πολιτικοί.... Ειδική κατηγορία. Μην αντιληφθώ γελάκια... Φίλε, να ξέρεις οι τύποι δεν περνάνε καλά επειδή κλέψανε, φάγανε, κλέψανε, φάγανε, εκμεταλευτήκαν, κλέψανε και πάει λέγοντας. Αλλά επειδή ΚΑΝΕΙΣ (στην Ελλάδα, περισσότεροι έξω) τους δεν ένιωσε ποτέ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απειλή για αυτά που έκανε. Φτάνει, δεν αναλύω περαιτέρω..
ζ) Εδώ προσθέτεις ότι θέλεις εσύ.
Τώρα είναι το σημείο που σου βγαίνει η διαφωνία σου με αυτά που γράφω, με θεωρείς ισοπεδωτικό, μηδενιστή, ακόμα και τσικιρικιντζή (που λέει και μια ψυχή). Σου λέω λοιπόν ότι ναι, το ξέρω, έχεις δίκιο. Δεν μπορείς να ορίσεις το εάν, το εφόσον και το κατά πόσον είναι ο άλλος καλά λόγω ιδιότητας, επαγγέλματος, ακόμα και κάλο εγκεφάλου. Η ζωή είναι τόσο γαμημένη (είμαι αθυρόστομος, sorry) εξάλλου που ότι χαρά σου δίνει σε λεπτά στα παίρνει σε λύπες με... τα χρόνια. That's life, I know...
Εδώ λοιπόν μπαίνει ο κλασσικός σοφικιστής (απο ταρίφας μέχρι καθηγητής στο ΠΑΠΕΙ) και μας λέει, "για αυτό λέω ρε φίλε να χεις την υγειά σου και όλα γίνονται". Μαζί σου ρε άνθρωπε, αλλά λύσε μου την εξής απορία σε παρακαλώ... Παίζει δηλαδή να ζήσω μέχρι τα 100, να μην πάθω ποτέ τίποτα και ενώ με γαμάνε συνεχώς τρεις ρινόκεροι ταυτόχρονα, εγώ να λεώ "εεεε εντάξει μώρε, την υγειά μας έχουμε ΟΛΑ ΚΑΛΑ; Ε, όχι ρε μεγάλε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
Υ.Γ: Σχόλια, παρατηρήσεις και απόψεις επιτρέπονται και παροτρύνονται. Απλά μην περιμένεις να σου αρέσει στα σίγουρα αυτό που θα σου απαντήσω. Μπορεί και να διαφωνούμε ξέρεις...
Υ.Γ2: Συγχωρήστε μου λάθη ορθογραφικά και γραμματικά. Πέραν του ότι γράφω γρήγορα, ποτέ δεν ξανά-διαβάζω τι έγραψα.
