Oh my, Lullaby...

Πόσα 24ωρα αϋπνίας έχεις μετρήσει στη ζωή σου? Φαντάζομαι αρκετά θα ήταν αυτά με φίλους και αλκοολούχα χαμόγελα ξεγνοιασιάς που σπάνε την στυγνή και βαρετή σου καθημερινότητα. Ακόμα περισσότερα ίσως ήταν εκείνα που η παρέα σου δεν είχε πολλαπλές εξισώσεις αλλά αυτό το απλό 1+1.. Με μια μπύρα ίσως στο χέρι σε πίσσα σκοτάδι και ξαπλωμένοι ψηλά σε ένα βράχο, με την θάλασσα από κάτω να σας φωνάζει ενώ εσείς κοιτάζετε ψηλά ψάχνοντας αστέρια. Καλή φάση ε?

Προσγειώσου τώρα λίγο...

Τα περισσότερα ξενύχτια σου είναι μοναχικά και το ξέρεις.. Είναι αυτά με τις ατέλειωτες νύχτες, που κυκλοφορείς σαν τον Κάσπερ στοιχειώνοντας μονάχα το μυαλό σου με σκόρπιες και ακατανόητες σκέψεις, απατηλές αναμνήσεις και σταματημένα ρολόγια. Αυτές τις νύχτες που οι ώρες είναι σαν λαστιχένια σχοινιά. Τραβάς από την μια πλευρά για να τις φέρεις πιο κοντά σου, αλλά όσο τραβάς τόση αντίσταση νιώθεις από την άλλη πλευρά και τελικά το μήκος του σχοινιού μεγαλώνει. Μαζί του μεγαλώνουν οι ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα.

Κάτι σου θυμίζω ε?

Όλοι μας έχουμε τέτοιες νύχτες να θυμόμαστε και ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Είναι φυσιολογικό ότι οι μεγαλύτερες και οι χειρότερες είναι μοναχικές και είναι μάλιστα και επιστημονικά αποδεδειγμένο. Γιατί? Πολύ απλά είναι στο DNA μας. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ζει σε αγέλη. Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού (sic) από την απαρχή της μας διδάσκει πως δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ αν δεν κάναμε μαζί χωριό με τον γείτονα. Θα τελειώναμε ως ανθρώπινη φυλή και θα μας είχαν αντικαταστήσει ζώα σαν τους Καρχαρίες που δεν χρειάζονται το ένα το άλλο ούτε καν για αναπαραγωγή.

Κατάρα και ευχή μαζί...

Όταν βυθίζεσαι λοιπόν σε αυτές τις νύχτες κάνεις τα πάντα για να τις κάνεις πιο μικρές ή έστω πιο ανώδυνες. Αρχικά τρως.. Τρως πολύ όμως και κυρίως ότι είναι πλούσιο σε λιπαρά και βρωμιά. Μπορεί να πίνεις... Εδώ οι επιλογές είναι αρκετές αλλά συνήθως έχουν βασικό συστατικό την υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Η λίστα συνεχίζει με θέαση ταινιών, σειρών και φωτογραφιών ενώ καμιά φορά δίνεις και παιχνιδιάρικη νότα στην νύχτα σου με LoL, WoW και λοιπές online gaming εμπειρίες. Άλλοι καταφεύγουν στο γράψιμο, άλλοι στο ράψιμο (ναι μη γελάς το έχω διαβάσει και αυτό) και κάποιοι στο βάψιμο (καλλιτεχνικό ή απλά ελεύθερο.. σχέδιο στους τοίχους του σπιτιού). Σε όλους τις περιπτώσεις όμως υπάρχει κάτι κοινό..

Η μουσική

Μπορεί να είσαι ο κλασσικός καψούρας που την βρίσκει ακούγοντας το λυκόσκυλο της εβδομάδας (omg) ή ο boem τυπάς που την βρίσκει με το έντεχνο και την φάση Μποφίλιου. Αν έχεις μακρυμάλλικη προϊστορία και λίγα νεύρα βαράς headbanging με ένα mix από Slayer, Anhtrax και Sepultura. Αν είσαι σε λίγο πιο συναισθηματική φάση ακούς ότι μπαλάντα θυμάσαι από Blind Guardian, Savatage ακόμα και Iced Earth. Η απλά έχεις μεγαλώσει πλέον για αυτά τα ακούσματα το πας σε Pearl Jam, Tool ή αν έχεις καεί τελείως και σε Floyd. Αν είσαι αδερφός και ανάμνηση από το παρελθόν μου, σκας και ένα γάρο και ακούς τον θείο Bob να σε ταξιδεύει με Redemption Song. Τόσες επιλογές, τόσο διαφορετικοί άνθρωποι που σε κάνει να αναρωτιέσαι.

Τι είναι αυτό που κάνει την μουσική τον αγαπημένο σου σύντροφο στις ατέλειωτες νύχτες?

Η μαγεία της... Από μικρά παιδιά κοιμόμαστε με τους ήχους ενός Lullaby. Της απλής και επαναληπτικής μουσικής δηλαδή που μας αδειάζει, μας ηρεμεί, μας νανουρίζει. Μπορεί όσο μεγαλώνεις, το δικό σου Lullaby να γίνεται πιο πολύπλοκο, πιο έντονο, πιο διαφορετικό. Και είναι φυσιολογικό. Όμως κάθε φορά που θα τύχει να ακούσεις εκείνο τον γνώριμο ήχο του παρελθόντος σου, θα σου θυμίσει κάτι. Θα κάνει τα ρολόγια γύρω σου να αρχίσουν να δουλεύουν ξανά και τους δείκτες τους να γυρνάνε σωστά. Θα σε κάνει να ξεχάσεις, να χαλαρώσεις και ακόμα και να κρυφοχαμογελάσεις. Μετά απλά ...θα κοιμηθείς.

Υ.Γ: Waiting for your Lullaby...

Radioactive

Are you:

1. "Exhibiting, using, or concerned with radioactivity"?

2. "Extremely sensitive or controversial"?

3. "A slang term for wack or not cool"?

Join the club!

Τα παραπάνω αποτελούν "επίσημες" επεξηγήσεις ενός όρου που άκουσα τώρα τελευταία. Επειδή όμως μπορεί να σου φαίνονται και τρομερά αντίθετες μεταξύ τους, θα σου αναφέρω τα στάδια που περνάς για να καταλήξεις στον όρο και ίσως έτσι καταλάβεις αν χρειάζεσαι και εσύ κάρτα μέλους.

Ως γνωστόν, πολλά πράγματα στην ζωή δεν γίνονται όπως τα θέλουμε. Ειδικά αν έχεις επενδύσει πολλά σε αυτό τα "θέλω", τότε χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Αυτή λοιπόν φίλε μου είναι η φάση που περιγράφεται παραπάνω ως... extremely sensitive. Επειδή όμως νιώθεις ακριβώς έτσι, γίνεσαι και λίγο (έως πολύ) σπαρχιδιστής (αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση). Κοινώς? Δεν είσαι cool και ζαλίσεις τους γύρω σου.

Οι γύρω σου κουράζονται και εσύ δεν θες να γίνεσαι τόσο ενοχλητικός, οπότε περνάς στο second phase όπου απλά δεν δείχνεις όσα θες για να μην φαίνονται όλα στους άλλους. Ξέρεις, αυτήν τη μικρή (?) λεπτομέρεια που ενώ εκφράζεσαι και μάλιστα το κάνεις αληθινά, πάντα κρατάς κάτι μέσα σου. Guess what? Έχεις αμφιλεγόμενα συναισθήματα και γίνεσαι κυκλοθυμικός.

Καταλήγεις λοιπόν να πρέπει να το αντιμετωπίσεις και στην διαδικασία λοιπόν του "deal with it" περνάς μια -σοβαρή- φάση σταρχιδισμού (emotionally alianated Αγγλιστί). Ξέρεις, η φάση που έχεις αδειάσει τόσο στο σημείο να σε γυρνάνε ανάποδα και να μην πέφτει τίποτα? Ωραία. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο παρανοϊκό εμφανίζεται αυτό στους γύρω σου? Στα μάτια τους λοιπόν είσαι στα όρια του αν όχι τελείως "wack".

Γίνεσαι ο τύπος ανθρώπου που μπορεί στη μια φάση να κλάψεις για ένα γατάκι που πεινάει και στην επόμενη να δεις γιαγιά στον αέρα από μετωπική και απλά να κάνεις κίνηση νίντζα για να αποφύγεις το πέσιμο. Είσαι αυτός-η που μπορεί να πολεμήσει σαν πεζοναύτης για να πάρει το τηλέφωνο της ωραίας παρουσίας στο απέναντι τραπέζι και μόλις το πάρεις να το ξεχάσεις στην κωλότσεπη.

Ξέρεις τι κοινό λοιπόν έχουν οι παραπάνω φάσεις? Εκπέμπεις radioactive κύματα προς τους γύρω σου σε βαθμό που να σε χαρακτηρίζουν έτσι. Είσαι μια κινούμενη βόμβα φίλε. Ο κόσμος γύρω σου φαίνεται παράλογος, ενώ οι άλλοι σε χαρακτηρίζουν εσένα παράλογο. Δεν σε εμπιστεύονται εύκολα και θέλουν να σε κλείσουν στο ίδρυμα με τις όμορφες λευκές στολές.

Σε σένα λοιπόν αγαπητέ φίλε-η που περνάς, πέρασες αυτές τις φάσεις αναφέρεται ο όρος radioactive. Τώρα, το ξέρω ότι θα σου φανεί λίγο χοντρό αυτό που θα σου πω αλλά υπάρχει μια ακόμα φάση που συμπληρώνει τις παραπάνω. Η φάση που θα το καταλάβεις. Αυτή είναι και η πιο δύσκολη. Μην χαλιέσαι όμως, γιατί όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Μέχρι τότε άκου το τραγουδάκι, sit back and enjoy:

Υ.Γ: Τελικά οι τύποι που φτιάχνουν λεξικά θα πρέπει να πίνουν ότι καλύτερο κυκλοφορεί στο Χρηματιστήριο Ναρκωτικού, δεν εξηγείται αλλιώς.