Η μυρωδιά του ιδρώτα αναδύεται σε κάθε τ.μ. του χώρου. Στο background, νότες πότε από dubstep και πότε από remix από γνωστά rock & metal τραγούδια (αυτό το the unforgiven έχει σκοτωθεί πολλάκις στο βωμό της φλωριάς) προσπαθούν (με αποτυχία πολλές φορές) να δώσουν ρυθμό. Ο σπαστικός ήχος, γκιντικι-γκιντικι-γκιντικι, από τους δεκάδες ξεχαρβαλωμένους διαδρόμους σπάει την μονοτονία, μαζί και τα τύμπανά σου. Πάνω τους κάθε καρυδιάς καρύδι... Από τον υπερτραφή μεσήλικα που έχει αναγάγει το ...αργό περπάτημα σε μεταφυσική επιστήμη, μέχρι την ξανθιά σκυλού με το νυχτερινό πασάλειμμα στη μούρη, μετά από ξενύχτι αλλά φυσικά και βρώμικο στη Μαβίλη.
Καλώς ήρθατε στον ναό της άθλησης!
Τα ποδήλατα... Κλασικό αξεσουάρ του εν λόγω οργάνου είναι φυσικά το smartphone. Η για να το πω πιο σωστά το iPhone. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο πως η πλειοψηφία αποτελείται από γυναίκες 18 έως 35 χρονών, συνήθως με ροζ φορμίτσα, ροζ καλτσάκι και ασορτί χρωματικά μπλουζάκι, που πάντα συνοδεύονται από εμετικά sayings όπως το αμίμητο... "I don't sweat, I glow!"
Ίσα ρε λάμια! Chill out και πρόσεχε τώρα μην σου τσουλήσει το ποδήλατο και βρει καθρέφτη... Εντωμεταξύ το texting σε fb και viber πάει σύννεφο, σε σημείο να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το ποδήλατο γυμνάζει τελικά περισσότερο το δάχτυλο ή τα πόδια...
Μετά σου λένε μην κράζεις..
Προσπερνώντας τα υπόλοιπα όργανα fitness και συνεχίζοντας στην αίθουσα των ομαδικών δραστηριοτήτων τα πράγματα αγριεύουν. Όχι φυσικά από την ομάδα του krav maga όπου ελάχιστοι πήγαν για τη γνώση και οι περισσότεροι για να αιτιολογήσουν το μπλουζάκι που θα φορέσουν το καλοκαίρι στην παραλία. Αλλά για την φανταστική σύνθεση (ok, εντάξει με εξαιρέσεις) της ομάδας pilates και πιο συγκεκριμένα στα στρογγυλά πεταχτά οπίσθια που γεμίζουν αγάπη (ναι ρε φίλε, αγάπη) την ατμόσφαιρα. Πραγματικά αποθεώνω τους δύο (ολογράφως δύο) άνδρες που είχαν τα cojones να πληρώσουν συνδρομή και να ξεφτυλίζονται οικειοθελώς πάνω σε μπάλες σαν αυτή του "γιατρού" με το όζον, Φικιώρη (fikiorisozon.gr), μόνο και μόνο για να έχουν up close στο holywood-ιανό θέαμα.
Respect και ξανά respect!
Όχι όμως! Οχιιιιιιιιιιιιι! Δεν είναι οι παραπάνω άνθρωποι η ατραξιόν του γυμναστηρίου φίλοι μου, αυτοί είναι απλά οι κομπάρσοι σε ένα "Melancholia" του Lars von Trier. Ο πρωταγωνιστής μας, o κάτοχος του leading role στο ναό της εκγύμνασης είναι ο φίλος μου ο Johnny Fettas. Ο άνθρωπος που βασιλεύει στην αίθουσα βαρών σαν άλλος Lion King. Πρωί πας είναι εκεί. Απόγευμα πας πάλι ο Θεός είναι εκεί! Αγέρωχος και περήφανος. Ο άνθρωπος που σε κάθε σήκωμα της μπάρας κλάνει αναβολικό και που ο ιδρώτας του έχει τόση περιεκτικότητα σε ναδραλόνη που αν τον μαζέψεις και μετά τον κάνεις inject σε ελέφαντα, θα πετάξει τρίχες και βυζιά. Ο κλασσικός σου σφίχτερμαν με τα υπερφυσικά μασκούλια και τα αμάνικα (ανοιχτά μέχρι το νεφρό) t-shirt.
Ο άνθρωπος μπαταρία που συνεχίζει όταν οι άλλοι σταματούν..
Και αν κατάλαβες λάθος, δεν τον υποτιμώ. Ίσα-ίσα τον προτιμώ από τον κάθε λογής δήθεν αρσιβαρίστα πιτσιρικά του κώλου που σε κάθε weight-lifting κοιτάει τον καθρέφτη για το πόσο φουσκώνει ο τρικέφαλος, ενώ όταν οι οπίσθιες του pilates κάνουν επίσκεψη στα βάρη αυτοί σηκώνουν τα μανίκια. Ο Johnny Fettas φίλε μου είναι πηγή έμπνευσης και αυθεντικός στρατιώτης της γυμναστικής... Εντάξει οκ και με τη μερική βοήθεια χαπιών... Δεν παύει όμως να αγαπάει αυτό που κάνει. Άσε που καμία φορά όταν κάνεις καμιά μαλακία στη μπάρα νομίζοντας ότι είσαι ο Stalone, έρχεται πάντα για βοήθεια... Κάθε φορά λοιπόν που θα ακούς το παρακάτω, να ξέρεις ότι αποτελεί ωδή στο φίλο μας Johnny!
