Πόσα 24ωρα αϋπνίας έχεις μετρήσει στη ζωή σου? Φαντάζομαι αρκετά θα ήταν αυτά με φίλους και αλκοολούχα χαμόγελα ξεγνοιασιάς που σπάνε την στυγνή και βαρετή σου καθημερινότητα. Ακόμα περισσότερα ίσως ήταν εκείνα που η παρέα σου δεν είχε πολλαπλές εξισώσεις αλλά αυτό το απλό 1+1.. Με μια μπύρα ίσως στο χέρι σε πίσσα σκοτάδι και ξαπλωμένοι ψηλά σε ένα βράχο, με την θάλασσα από κάτω να σας φωνάζει ενώ εσείς κοιτάζετε ψηλά ψάχνοντας αστέρια. Καλή φάση ε?
Προσγειώσου τώρα λίγο...
Τα περισσότερα ξενύχτια σου είναι μοναχικά και το ξέρεις.. Είναι αυτά με τις ατέλειωτες νύχτες, που κυκλοφορείς σαν τον Κάσπερ στοιχειώνοντας μονάχα το μυαλό σου με σκόρπιες και ακατανόητες σκέψεις, απατηλές αναμνήσεις και σταματημένα ρολόγια. Αυτές τις νύχτες που οι ώρες είναι σαν λαστιχένια σχοινιά. Τραβάς από την μια πλευρά για να τις φέρεις πιο κοντά σου, αλλά όσο τραβάς τόση αντίσταση νιώθεις από την άλλη πλευρά και τελικά το μήκος του σχοινιού μεγαλώνει. Μαζί του μεγαλώνουν οι ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα.
Κάτι σου θυμίζω ε?
Όλοι μας έχουμε τέτοιες νύχτες να θυμόμαστε και ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Είναι φυσιολογικό ότι οι μεγαλύτερες και οι χειρότερες είναι μοναχικές και είναι μάλιστα και επιστημονικά αποδεδειγμένο. Γιατί? Πολύ απλά είναι στο DNA μας. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ζει σε αγέλη. Η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού (sic) από την απαρχή της μας διδάσκει πως δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ αν δεν κάναμε μαζί χωριό με τον γείτονα. Θα τελειώναμε ως ανθρώπινη φυλή και θα μας είχαν αντικαταστήσει ζώα σαν τους Καρχαρίες που δεν χρειάζονται το ένα το άλλο ούτε καν για αναπαραγωγή.
Κατάρα και ευχή μαζί...
Όταν βυθίζεσαι λοιπόν σε αυτές τις νύχτες κάνεις τα πάντα για να τις κάνεις πιο μικρές ή έστω πιο ανώδυνες. Αρχικά τρως.. Τρως πολύ όμως και κυρίως ότι είναι πλούσιο σε λιπαρά και βρωμιά. Μπορεί να πίνεις... Εδώ οι επιλογές είναι αρκετές αλλά συνήθως έχουν βασικό συστατικό την υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Η λίστα συνεχίζει με θέαση ταινιών, σειρών και φωτογραφιών ενώ καμιά φορά δίνεις και παιχνιδιάρικη νότα στην νύχτα σου με LoL, WoW και λοιπές online gaming εμπειρίες. Άλλοι καταφεύγουν στο γράψιμο, άλλοι στο ράψιμο (ναι μη γελάς το έχω διαβάσει και αυτό) και κάποιοι στο βάψιμο (καλλιτεχνικό ή απλά ελεύθερο.. σχέδιο στους τοίχους του σπιτιού). Σε όλους τις περιπτώσεις όμως υπάρχει κάτι κοινό..
Η μουσική
Μπορεί να είσαι ο κλασσικός καψούρας που την βρίσκει ακούγοντας το λυκόσκυλο της εβδομάδας (omg) ή ο boem τυπάς που την βρίσκει με το έντεχνο και την φάση Μποφίλιου. Αν έχεις μακρυμάλλικη προϊστορία και λίγα νεύρα βαράς headbanging με ένα mix από Slayer, Anhtrax και Sepultura. Αν είσαι σε λίγο πιο συναισθηματική φάση ακούς ότι μπαλάντα θυμάσαι από Blind Guardian, Savatage ακόμα και Iced Earth. Η απλά έχεις μεγαλώσει πλέον για αυτά τα ακούσματα το πας σε Pearl Jam, Tool ή αν έχεις καεί τελείως και σε Floyd. Αν είσαι αδερφός και ανάμνηση από το παρελθόν μου, σκας και ένα γάρο και ακούς τον θείο Bob να σε ταξιδεύει με Redemption Song. Τόσες επιλογές, τόσο διαφορετικοί άνθρωποι που σε κάνει να αναρωτιέσαι.
Τι είναι αυτό που κάνει την μουσική τον αγαπημένο σου σύντροφο στις ατέλειωτες νύχτες?
Η μαγεία της... Από μικρά παιδιά κοιμόμαστε με τους ήχους ενός Lullaby. Της απλής και επαναληπτικής μουσικής δηλαδή που μας αδειάζει, μας ηρεμεί, μας νανουρίζει. Μπορεί όσο μεγαλώνεις, το δικό σου Lullaby να γίνεται πιο πολύπλοκο, πιο έντονο, πιο διαφορετικό. Και είναι φυσιολογικό. Όμως κάθε φορά που θα τύχει να ακούσεις εκείνο τον γνώριμο ήχο του παρελθόντος σου, θα σου θυμίσει κάτι. Θα κάνει τα ρολόγια γύρω σου να αρχίσουν να δουλεύουν ξανά και τους δείκτες τους να γυρνάνε σωστά. Θα σε κάνει να ξεχάσεις, να χαλαρώσεις και ακόμα και να κρυφοχαμογελάσεις. Μετά απλά ...θα κοιμηθείς.
Υ.Γ: Waiting for your Lullaby...
No comments:
Post a Comment